sevdim...

öyle çok "sevdiğim" varki...

çocukların gözlerini sevdim...
içimde huzuru ,mutluluğu yaşattığı için...

dinmeyecek fırtınaları sevdim...
yaşamın her döneminde savaşmam gerektiğini öğrettiği içiin..

başarısızlığı sevdim...
başarıya giden yolu gösterdikleri için...

geceleri sevdim...
tüm günümü nasıl geçirdiğiimi değerlendirme olanağı verdiği için...

insanların sorunlarını dinlemeyi sevdim...
yaşamın gerçeklerini görüp, daha olgun insan olacağımı bildiğim için....

duyulan eksiklikleri sevdim...
her şeye sahip olmanın, insanı ne kadar mutsuz ettiğini biliğim için...

sabahın erken saatlerinde çalan çalar saatimin sesini sevdim...
bana bugün de yaşama olanağı verildiğini gördüğüm için...

buzlu yollarda yürümeyi sevdim...
yaşamda da atılan yanlış bir adımın, insana ne kadar acı vercegını anımsattıgı için...

uzaklıkları sevdim...
özlemlerin duyguları pekiştirdiğini bildiğim için...

yaşamın renklerini sevdim...
yaşanılan tüm duyguları tablolara döktüğü için...

bir şeylere inanmanın mutluluğunu sevdim...
kendimi iyi duyumsadığımda, yanımda olacak insanların varlığını bildiğim için...

her ne olursa olsun bir seyin bittigi için üzülmek yerine yaşandığı için sevinmeyi sevdim...
üzüntüleri liman olursak mutluluğun başka yerlere demir atacagını bildiğim için...

sevmekten ve sevilmekten korkmayan insanları sevdim...
sevme ve sevilmenin yapaylıktan değil,doğallıktan geldiğini bildikleri için...

arkadaslarımla geçirdigim zamanları sevdim...
içten bir sohbetin, tüm ağrılara iyi geldiğini bildiğim için...

ve sevdiklerimin ellerini tutmayı sevdim...
avucumun içine bıraktığım yüreğime dokundukları için...!!!